Wszystkie kolory splątania kwantowego. Od mitu o jaskini Platona, przez synchroniczność Carla Junga, po holograficzny wszechświat Davida Bohma

Ksiazka podzielona jest na trzy czesci. W pierwszej czesci (Intuicje) autorka zajmuje sie najistotniejszymi hipotezami dotyczacymi iluzorycznej rzeczywistosci postrzegalnego swiata. Wielcy mysliciele przewidzieli istnienie poziomu swiadomosci, który wykracza poza materie. Te idee odnajdujemy w Platonie Myth of the Cave, w "Immaterialistycznej teorii" Berkeleya, w "Psychologii formy" (Gestaltpsychologie).
Najbardziej autorytatywne zródlo znajduje sie w pracach dotyczacych zbiorowej nieswiadomosci i teorii synchronicznosci Carla Junga. W drugiej czesci (Potwierdzenia) autorka w elementarny, ale szczególowy sposób opisuje sciezke fizyki kwantowej, od eksperymentu Thomasa Younga z bariera z dwiema szczelinami, po zjawiska superpozycji stanów i korelacji kwantowej. Dzieki tym uprzywilejowanym kluczom mozna zrozumiec splatanie kwantowe.
W trzeciej czesci (Perspektywy) autor opisuje teorie Davida Bohma dotyczace "potencjalu kwantowego" "uwiklanego i wyjasnionego wszechswiata" oraz holograficznej wizji kosmosu. Wszystko jest wyjasnione z absolutna prostota, bez uzycia wzorów matematycznych i przy pomocy wielu ilustracji. Ludzkosc od samego poczatku chciala zbadac pochodzenie i sklad rzeczy, odkryc ich funkcjonowanie i intymny cel. Powszechnie stosowana metoda jest rozbijanie obiektów na coraz mniejsze czesci, a nastepnie analizowanie ich kazda mozliwa technika, od badania wizualnego po reakcje chemiczne.
Dzieje sie to nadal dzisiaj. Na przyklad, jesli naukowiec chce odkryc chemiczna i fizyczna strukture szescianu granitu, rozbije go na coraz mniejsze kawalki, az zostanie podzielony na pojedyncze atomy. Jesli jednak sam naukowiec chce zbadac poszczególne czastki tworzace atom, spotyka go niewiarygodna niespodzianka. Kostka granitowa zachowuje sie jak kostka lodu. Naukowiec widzi materie, która staje sie plynna, paruje, znika miedzy palcami.
Materia stala staje sie wibrujaca energia. Poszczególne czastki sa przeksztalcane w fluktuujace fale bez zadnej cielesnosci. Na poziomie subatomowym materia nie jest juz materia stala, staje sie czyms innym. Zwodza nas czasteczki elementarne. Wygladaja jak stale plamki, jesli ktos je obserwuje, ale zachowuja sie jak wibrujace fale, gdy ich nie obserwuje sie. Atomy praktycznie zawieraja tylko próznie.
Wierzymy, ze na powierzchni mozemy dotykac, wazyc, manipulowac i mierzyc materie. Ale w swojej najbardziej intymnej kompozycji materia staje sie fala pustki, energii, informacji, fali lub wibracji. To, co wydaje sie nam solidnym materialem, w swej najbardziej intymnej istocie nie jest juz solidnym materialem. W tym momencie jest jasne, ze nie mozemy juz mówic o jednej rzeczywistosci. W zaleznosci od poziomów obserwacji, od bardzo malych do nieskonczenie duzych, istnieje wiele rzeczywistosci, wszystkie rózne, ale wszystkie sa absolutnie prawdziwe.
A moze istnieje wiele aspektów wyzszej rzeczywistosci, wciaz nieznanych. Wszystkie filozofie i religie zawsze stawialy hipoteze, ze "strefa ducha" wykracza poza materie; nikt jednak nigdy nie byl w stanie udowodnic jego istnienia. Dzisiaj fizyka kwantowa otwiera ogromne okno na horyzonty, których do ubieglego wieku nie moglismy sobie wyobrazic. Potwierdzenia pochodza z przeprowadzonych pomyslnie eksperymentów, zwlaszcza tych dotyczacych zjawiska splatania kwantowego.