Widma Derridy

Ksiazka stanowi próbe opisu póznej fazy twórczosci Jacques'a Derridy. O ile jej najwczesniejszy etap cieszyl sie na polskim gruncie wzgledna popularnoscia tlumaczy i komentatorów, o tyle recepcja prac filozofa powstajacych w ostatnich pietnastu latach jego dzialalnosci miala do niedawna charakter sporadyczny. To wówczas jednak w mysli Derridy dochodzi do zasadniczego przesuniecia akcentów, które etykietuje sie zwykle jako "zwrot etyczno-polityczny dekonstrukcji".
Uwypukleniu emancypacyjnych tendencji dekonstrukcji towarzyszy wówczas uwyraznienie sie jej teologicznego dziedzictwa, inspirowanego tradycja nieortodoksyjnie pojmowanego judaizmu. Dekonstrukcja jako filozoficzna parafraza watków mesjanskich okazuje sie namyslem nad "nowym Oswieceniem", a tym samym ujawnia swój ogromny i wciaz niewykorzystany polityczno-etyczny potencjal. Wbrew rozpowszechnionym twierdzeniom o "smierci dekonstrukcji", to wlasnie w mysli Derridy znajdujemy najbardziej inspirujace i zdumiewajaco aktualne próby przemyslenia takich zjawisk, jak "kapitalizm", "demokracja", "sprawiedliwosc" czy "przemoc".