W blasku obojętnych gwiazd

W pogoni za marzeniami mozesz przeoczyc to, co najwazniejsze. Piotr Natecki - trzydziestoparoletni astrofizyk aspirujacy do profesury - budzi sie sam w domu dzien po pogrzebie brata, ostatniego czlonka rodziny. W dodatku meczy go dziwny sen o tym, ze na Ziemi zostal juz tylko jeden czlowiek. Mimo zaloby, Piotr postanawia niezwlocznie wrócic do pracy. Jego najwiekszym marzeniem jest dokonczenie projektu, który moze miec realny wplyw na rozwój ludzkosci.
Tymczasem jego promotora i przyjaciól ogarnia zniechecenie, a w jego mieszkaniu pojawia sie dziwny gosc. Ta wizyta sprawi, ze Piotr zupelnie inaczej spojrzy na wszystko, co bylo do tej pory dla niego wazne... Szybko wrzucil na siebie koszule i wciagnal spodnie. Przelecial przez pokój goscinny i wbiegl do przedpokoju, gdy nagle cos spadlo mu na twarz i zaslonilo oczy. Zaskoczony i przestraszony, wrzasnal i odruchowo przylozyl dlonie do oczodolów.
Poczul miekkie futerko. Chcial spróbowac oderwac lub przynajmniej przesunac zwierzaka, ale zahaczyl o cos noga i runal w bok. Nagle znów mógl widziec. Lotopalanka, zniesmaczona niezdarnoscia wlasciciela, zeskoczyla z jego twarzy. W sam raz, zeby mógl zobaczyc, ze wpada w wieszak z ubraniami. Nic juz nie dalo sie zrobic. Potezny lomot na pewno byl slyszalny w calym bloku. Wieszak pekl, a wszystkie wiszace na nim ubrania spadly Piotrowi na glowe. Maciej Dynieski - urodzil sie w 1991 roku, pracuje jako tester oprogramowania.
Jest introwerty-kiem, a takze fanem rugby, kotów i rosyjskiej literatury. Przeswiadczenie o tym, ze tylko poprzez twórczosc moze, w chocby minimalny sposób, wplynac na innych, pchnelo go do pisarstwa. Uwaza, ze ludzkosc nalezy nieustannie motywowac do rozwoju, bo tylko dzieki nauce i wiedzy mozemy spelniac marzenia.