U nas, w Auschwitzu

Gdy smierc staje sie codziennoscia, jej masowosc i intensywnosc moze byc powodem do dumy. Tak jak dla jednego z bohaterów opowiadania, który pogardza innymi obozami zaglady. Tadeusz Borowski kolejny raz z brutalna szczeroscia opisuje swiat zza plotu kolczastego, gdzie dla ludzi doprowadzonych na skraj wyczerpania fizycznego jakiekolwiek zasady moralne ulegly zawieszeniu, a system wartosci wywrócil sie i przetasowal.
Opowiadanie przyjelo forme listów, które bohater Tadek (któremu autor uzyczyl wiele szczególów wlasnej biografii) pisze do uwiezionej w Birkenau narzeczonej. Zgodnie z wola autora utwór zostal dolaczony w kolejnym wydaniu do cyklu "Pozegnanie z Maria". Tadeusz Borowski (1922-1951) - polski poeta, pisarz, publicysta, przedstawiciel pokolenia Kolumbów, wiezien obozów Auschwitz i Dachau. Pobieral nauke na tajnych kompletach, po czym rozpoczal studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim.
Byl zwiazany z Maria Rundo, która stala sie pierwowzorem bohaterki opowiadan zebranych w cykl "Pozegnanie z Maria". Wieziony na Pawiaku, niedlugo potem trafil do Auschwitz, skad zostal wywieziony do obozu Natzweiler-Dautmergen, a nastepnie do Dachau-Allach. Po powrocie do Warszawy wzial slub z Maria, wstapil do Polskiej Partii Robotniczej i zaangazowal sie w aktywna dzialalnosc komunistyczna. Zmarl na skutek zatrucia gazem, stad podejrzenie samobójstwa.
Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powazkach. Przed wojna tworzyl poezje w nurcie katastrofizmu, w swoich opowiesciach obozowych sportretowal "czlowieka zlagrowanego".