Organik Hikayeler II

Herkes birbiriyle bir seyler konusuyordu. Konusmalari dinlemek geldi içimden. Merak ettim; sabahin bu saatinde hararetli ne konusabilirlerdi ki? Merakim çabuk geçti. Konusmalarin çogu dedikodu kaynakliydi. Sag tarafimdaki iki adam is yerinden birilerini çekistiriyor, üç ögrenci okuldan kaçmaktan bahsediyor ve birkaç kadinda kocalarindan yakiniyordu. Yurdum insani iste; dedikoduyu mühim bir sey sanir.
Sanki günlük birkaç bin kelime tüketmek zorundaymis gibi, bos bos konusur. Dedikodu yasaklansa, eminim ki yüz binlerce insan sikintidan bir balon gibi patlar.***Kitabin üst kismina baktigimda, iri ve siyah iki gözle karsilastim. Kirpikleri ve kaslari simsiyahti. Sanirim saçlarini da yeni boyatmisti. Bu durumda, hafta sonu kuaföre gitmis ve bakim yaptirmisti. "Sana ne? Tabii ki bana ne!" Nelere dikkat ediyorum.
Geçen gün sevgilim saçlarini kestirmis ve ben fark etmemistim. Bunu nasil fark ettim? Ah, ben yok muyum ben.***Kabarik bir cüzdan, birkaç taki vardi, onlari aldim çantayi çöpe attim. Biraz daha ilerleyip Gülbahar tarafina geçtim. Ikinci tahliyeyi burada yaptim. Cüzdani açip paralari aldim ve cüzdani çöpe attim. Üç bin dört yüz yirmi lira, alti yüz dolar ve yüz elli avro, bir yüzük, iki küpe ve bir kolye.
Muhtesem hasilat! Bölgeden tamamen uzaklasmam gerektigi için bastim köprüye, dogru Kadiköy. Bira, patates, midye ile kutladim kendimi. Sonra Maltepe tarafina geçtim. Aksam olmustu. Baktim ileride sokagin birinden müzik sesi geliyor. Ortalik ana baba günü. Sen de yüz elli, ben diyeyim iki yüz kisi. Genis avlulu, adalara nazir manzarali iki katli gecekondunun önünde yapiliyor dügün. Araya kaynadim. Baktim raki sofrasi var, oturdum.
Gelen geçen bir firt çekip oynuyor. Ben de hizlica bir duble içtim, arkasindan doldurup yarisini da kafaya diktim ve kendimi attim ortaya.