Od pamięci biodziedzicznej do postpamięci

Na tom niniejszy skladaja sie teksty powstale w oparciu o trojakie spotkania: pierwszy rodzaj stanowily wyklady prowadzone przez zaproszonych gosci, reprezentujacych rózne dziedziny czy pola badawcze, które w pewnym niezbednym uproszczeniu podzielic mozna na historiografie (Ewa Domanska), filozofie (Agata Bielik-Robson), literaturoznawstwo i studia nad pamiecia (Michael Rothberg), filozofie literatury (Michal Pawel Markowski).
Wykladom towarzyszyly warsztaty, których prowadzacy przedstawiaja swoje teksty w czesci drugiej, a na czesc trzecia skladaja sie zapisy wystapien panelowych. Tego typu sesje zajeciowe sila rzeczy odznaczaja sie zarówno spora intensywnoscia (róznego rodzaju spotkania od rana do wieczora), jak i nieunikniona rozmaitoscia spojrzenia, co zreszta stanowi jeden z ogromnych plusów podobnych przedsiewziec.
Kolejnym jest nieco bardziej "personalistyczne" zetkniecie sie nie tyle z tekstem, co z postacia autora, a zatem i z osobowoscia badacza. Klamra spinajaca wszystkie wydarzenia stala sie pamiec, bardzo róznie pojmowana i traktowana, a owa róznorodnosc punktów wyjscia i spojrzen na formy oraz miejsca funkcjonowania pamieci przerodzila sie w bogactwo doswiadczen "nadawców" oraz obfitosc doznan (takze tych odciskajacych sie w pamieci) "odbiorców".