Güneş Saçlı Kız

Bir varmis, bir yokmus. Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde. Develer tellal iken, pireler berber iken. Masallar ülkesindeki çocuklar, analarinin besigini tingir mingir sallar iken dünyadaki bütün çocuklar Ay Masallari dinlermis. Ay masallarini büyükler anlatir, çocuklar dinlermis. Uzun kis gecelerinde, gecenin geç vakitlerine kadar masal anlatilirmis. Dedeler masal anlatmaktan yorulurmus. Ninelerin uykusu gelirmis.
Ama çocuklar uyumazmis. Çocuklar masallara doyamazmis. Masallar bile uyur, çocuklar uyumazmis. Çocuklar büyüklerin eteklerine yapisir, daha çok masal isterlermis. Uzun kis gecelerinde çocuklara masal anlatmak zor degilmis. Ama yaz aylarinda bagda, bahçede çalisanlar eve yorgun gelirmis. Eve geldikleri zaman dinlenmek isteseler de çocuklar onlari rahat birakmazmis. Masal isteyip dururmus. Çaresiz kalan anneler, babalar, dedeler, nineler, dayilar, amcalar, teyzeler, halalar hatta komsular çocuklara masal anlatmak zorunda kalirmis.
Gün gelmis, büyükler ayni masallari tekrar tekrar anlatmaya baslamislar. Çünkü anlatacak yeni masallari yokmus. Yine de çocuklar masal dinlemeye doyamiyormus. Günler, aylar, yillar böylece geçip gitmis. Biraz büyüyen çocuklar ayni masallari dinlemekten usanmislar. Yemeden içmeden kesilmisler. Anneler babalar da bu duruma üzülüyormus. Ama bir çözüm bulamamislar. Çocuklar artik rüya göremez olmuslar.Iste; "Günes Masallari" dönemi böyle baslamis.