Etyka i pamięć o Zagładzie

Katarzyna Liszka w swojej ksiazce daje czytelnikowi jasno rozrysowana mape glównych stanowisk w sporze o "podzial pracy pamieci" po Zagladzie, dokonuje przegladu argumentów, jakie w tym sporze padaja wraz z analiza implikacji etycznych, majacych jej zdaniem podstawowe znaczenie dla wiekszosci myslicieli zydowskich zabierajacych glos w debacie. To ukierunkowanie, nacisk polozony na poczatku rozprawy na pluralne "etyki pamieci", pozwala autorce na laczenie w wywodzie róznych idiomów filozofii, teologii i socjologii dwudziestowiecznej jako uzupelniajacych sie ogniw refleksji ujetej jako forma pamietania.
Kolejne pojeciowe mediacje, korekty stanowisk zajmowanych przez Hanne Arendt, Avishaja Margalita, Zygmunta Baumana staja sie w tej optyce posrednim dowodem na krystalizowanie sie nie tylko rzeczonej wspólnoty pracy pamieci, ale i na przeksztalcania kategorii etycznych i prawnych zwiazanych ze sprawa wspólnoty etyki uniwersalnej, o której w zakonczeniu pisze autorka, odwolujac sie do rozwazan Natana Sznaidera i Daniela Leviego.
(fragm. recenzji dr hab. prof. UJ Tomasza Majewskiego)