Als de sterren fonkelen - Gevallen sterren, #5

Zes weken. Vijfendertig steden. Nog één kans om het goed te doen. Noah McCallister. Extreme atleet. Een regelrechte hartenbreker. De enige jongen waar ik ooit van heb gehouden. We zijn een treurspel. Een prachtige melodie met dissonante akkoorden. Een stijgende ballade van hartzeer, aanhoudende liefde en verloren jeugd. Ooit was hij mijn alles. Mijn once in a lifetime. Mijn verleden en mijn toekomst.
Mijn held die mijn hele wereld in evenwicht hield in de palm van zijn hand. Totdat ik hem verloor. Nu staar ik naar de fonkelende sterren terwijl hij zijn volgende adrenalinekick najaagt. Klifduiken, abseilen van watervallen, parachutespringen... wat je ook zegt en hij heeft het gedaan. Ik ben ervan overtuigd dat er niets is wat Noah niet kan. Buiten één ding. Hij kan niet stoppen. Zijn honger naar risico's wordt steeds groter en ik begin me zorgen te maken dat hij op een missie is om de dood uit te dagen.
Hem verliezen is onmogelijk. Dus doe ik hem een aanbod dat hij niet kan weigeren - kom met me mee op de laatste etappe van mijn wereldtournee als de officiële videograaf. Hij gaat alleen akkoord omdat hij denkt dat ik hem nodig heb. Maar hij heeft het mis. Zes jaar geleden redde Noah mijn leven... en nu is het mijn beurt om hem te redden.